el segundo día en Barcelona

Digg & Build.

Donaldo Trumpet

Guitar player, playing guitar.

Catwoman, just chillin'

Backtail footage, captured in the moment. MACBA

Ik werd vanochtend wakker, in een verdomd lekker liggende Spaanse mensen-mand, door niets anders dan alleen mijn wekker. Waar normaal de zon haar tedere stralen zich een weg naar aarde banen, om je zachtjes te komen wekken waneer het tijd word uit je nest te rijzen, ben ik er deze ochtend dus achter gekomen, dat er in mijn slaapkamer totaal geen daglicht tevoorschijn kan komen. Hoe graag ze dat ook zou willen. 

Dat is ook niet gek, gezien de architectonische ligging van dit appartement zich aan het einde van een gang, op de begaande grond van een 5 etage tellend complex, bevindt. 

Een daglichtloze kamer is uiterst fijn hoor, waneer men bijvoorbeeld de voorgaande nacht zo tergend ruig uit diens plaat is gegaan, op dat ene gruwelijk vette feesie, dat men niets liever noch anders ambieert dan diens katerige roes gedurende een dag of 2 in complete duisternis te willen uit ronken.. Maar ik ben hier om te leren, te werken en te genieten, dus zodra mijn telefoon een, voorafgaand op tijd ingestelde, willekeurige plaat van Teebs begint af te spelen, staat deze kerel direct naast z'n mand, staart kwispelend het licht aan te doen. Enfin the start of a day, is just a switched click away, zal ik maar zeggen.

Nadat ik mijn lichaam en geest tegoed heb gedaan aan een dusdanig krachtig ontbijt, van onder andere een "peanutbutter/jelly time" sandwich en een 2 eieren tellende uitsmijter chorizo/kaas, gebakken op een keramische kookplaat, welke er overigens net zo lang over doet om op te warmen, als dat die heet blijft, bonkt en klopte mijn hart zo razend, waarschijnlijk van de net opgedronken Italiaans gietijzeren diabolo koffiezet unit, dat het mij en mijn skateboard zo de straat op stuiterde.

"Dia dos" der stads ontdekking.

Rollend door de Carrer de Marina ontdekte ik dat ik maar 2 keer hoefde te steppen om 200 meter vooruit te komen. Dit lijkt wel een downhill bedachten mijn board en ik tegelijkertijd in koor. En welja, na 20 minuten easy cruizin' over al dan niet klote-slecht betegelde parken, straten, bruggen en wegen, bereiken we la playa, el mar y el paseo marítimo, dat laatste betekend "de boulevard" op z'n Spaans. Deze woordenschattelijke uitbreiding in vocabulaire vermogen, is mij aangeleerd door een Cubaanse straat trompettist met wie ik, samen met een taxichauffeur voor hier en daar een vertaling, een kort gesprek voerde over hoe verschrikkelijk de economische crisis wel niet is hier in Spanje en gelijk de rest van Zuid-Europa. Na deze ontmoeting en een foto moment, moest ik door. 

Ik zou vandaag MACBA weder vinden, op dezelfde manier als dat ik dat 2 jaar geleden deed, door gewoon weg opeens BAM! aan te komen op de plek die ik vele jaren geleden als klein skaterboike altijd met de grootste ogen aanschouwde in bijna elke dolle skatefilm van toen. De plek die ge-shred en ge-trashed werd door mijn toenmalige helden. Ik heb het gevonden, zei "Hola amigo, mag ik mijn tas naast de jouwe leggen? Er zijn hier namelijk jatmozen all over the place" en werd, na n beetje inskaten gevraagd mee te participeren aan een potje GAME of SKATE.. Dat is overigens niet het enige wat me is gevraagd; een Arabierlijk ogende Marrokaan vroeg me, tijdens een peuk-moment, of ik toevallig geïnteresseerd was in een "in magnetronfolie gewikkeld stuk rubber" ter grote van een vingertop, welke ik mocht kopen voor de allervriendelijkste "your my friend-price" van €20,-.. Waarop ik attent de reactie; "gracias but no gracias" aan hem overhandigde. Ik ga liever gewoon dood. Hij deed hierop een beetje moeilijk en begon iet wat opdringerig te mokken. Toen bedacht ik me dat het me wijsheid leek de halve Arabier in mij in te schakelen, om deze ontmoeting snel, kort en bondig doch vriendelijk te beëindigen. 

Na het wat laagdrempelig over en weer tossen van Arabische zinnen, trok een vloeiend engels gesprek mij de aandacht, waarop ik mijzelf makkelijk in hun gesprek wist uit te nodigen, want ze hadden het over hoelang ze hier al waren en bleven. Het Deense stelletje; Levy & Sofia en de uit "Northern-California" komende ginger Ryan, vonden het maar al te toff een gesprek te voeren over hun reis, verblijf, geluk en genot. En ik over het mijne...

De foto hierboven is geschoten tijdens een run van Javier en zijn camera-maat. Nadat de 2 in gele hesjes gehesen agenten het plein hadden verlaten, werd er weer vol op gerold, ja ik spreek over kickflips en hasjies. Toff om te zien hoe, waneer de autoriteit zich vertoont op dit plein, ieder op een plank zich vooruit bewegende onmiddellijk stopt, gaat zitten en zich voor de domme houdt. Bijna net zo toff als de gratis donut die ik heb gekregen van die Pakistaans vriendelijke "micro-mercado" ondernemer..